Zamiast wstępu

Abstract

Rację miał Günter Wohlfart, twierdząc, że „Milczenie […] jest w centrum języka, jak piasta koła leży w centrum szprych”. Trudno byłoby z tą tezą polemizować. Wszak milczenie – jako jedna z form komunikacji – ma szczególną moc i znaczenie. Wprawdzie mogłoby się wydawać, że literatura stroni od ciszy, wszak nastawiona jest na kontakt, rozmowę, dialog twórcy z czytelnikiem. Niemniej jednak pisarze, poeci czy reporterzy często właśnie ciszą próbują wyrazić emocje, postawy, reakcje bohaterów. Wrzawa, hałas, kakofonia dźwięków okazują się równie wymowne, jak uporczywe, konsekwentne milczenie. Nic więc dziwnego, że kategoria ta stała się już tematem wielu opracowań nie tylko z zakresu literaturoznawstwa czy kulturoznawstwa, ale także lingwistyki, filozofii, psychologii, teologii czy socjologii (Fragment tekstu).