Abstract: | Jednym z najbardziej rozpowszechnionych rodzajów nowotworu
jest dotykający wielu mężczyzn nowotwór prostaty. Jako dotykający nie tylko
cielesności, ale także społecznej i kulturowej tożsamości mężczyzny długo pozostawał
w sferze tabu, choć od czasu eseju Susan Sontag Choroba jako metafora
dokonuje się w kulturze Zachodu stopniowa detabuizacja raka. W ostatnich latach obserwujemy uobecnianie się „dyskursu prostatycznego” przez jego
literackie zapisy, kulturowe reprezentacje, akcje świadomościowe czy wreszcie
publiczne debaty. Ten moment jest interesujący dla badacza‑literaturoznawcy:
„dyskurs prostatyczny” analizować trzeba na przecięciu kilku relatywnie
nowych subdyscyplin nauk humanistycznych i społecznych: krytycznych
studiów nad mężczyznami i męskościami, age studies i dyskursu maladycznego.
Sięgając do tych trzech obszarów, autor poddaje lekturze powieść Duch
wychodzi Philipa Rotha, powieść L’ablation Tahara Ben Jellouna (I wyd. 2014,
nietłumaczona), esej/dziennik Philippe’a Petita: Philosophie de la prostate
(wyd. 2018, nietłumaczona).
Na podstawie przeprowadzonych analiz autor formułuje wniosek, że dokonujące
się na naszych oczach rozpoznanie prostaty jako ważnego obszaru męskiej
cielesności może przyczynić się do znaczących przesunięć w rozumieniu
kulturowych i społecznych konwencji męskości. |