Disneyland z karą śmierci

Abstract

“Jakby całym krajem rządził Jeffrey Katzenberg”, powiedział producent, “według zasady ‘bądź szczęśliwy, albo cię zabiję’”. Siedzieliśmy w biurze, mieszczącym się przecznicę od Rodeo Drive, pełnym dużych czarnych mebli wydzierżawionych za pomocą japońskiego kapitału. Teraz, kiedy już tu jestem, trudno mi opędzić się od metafory Disneylandu. Podobnie jak od obrazu Rodeo Drive, choć jej lokalny odpowiednik przywodzi raczej na myśl trzydzieści lub czterdzieści galerii handlowych Beverly Center ustawionych obok siebie. Czy to nie Laurie Anderson powiedziała, że rzeczywistość wirtualna nigdy nie będzie wyglądała na prawdziwą, o ile ktoś nie wpadnie na pomysł, jak ją ubrudzić? Singapurskie lotnisko, Changi Airtropolis, wydaje się mieć niewiele większą rozdzielczość niż wczesne wersje wirtualnego świata firmy VPL3. Nigdzie ani grama brudu, bałaganu czy postrzępionych fraktalnych krawędzi. Na zewnątrz wszelkie formy życia organicznego, bujne jak to w tropikach, ukształtowano w cudownie zielone i aż nazbyt doskonałe kopie samych siebie. Tylko chmury upstrzone były chaosem – dziwaczne kolumnowe struktury unoszące się nad Cieśniną Chińską. Oryginalna wersja tekstu ukazała się w czasopiśmie "Wired", wrzesień/październik 1993, nr 1.4 (https://www.wired.com/1993/04/gibson-2/). Przekład opublikowany za zgodą Autora.