Tradycyjny bułgarski obrzęd weselny : studium etnolingwistyczne

Abstract

W bułgarskiej literaturze przedmiotu1 występują obok siebie dwie kategorie pojęciowe obyczaj – обичай, i obrzęd – обред. Autorzy prac etnograficznych zwykle2 używają tych terminów bez uprzedniego sprecyzowania ich zakresu znaczeniowego, czego przejawem jest albo stosowanie obu jednocześnie, albo konsekwentnie tylko jednego3. W kontekście operowania obu terminami zwraca uwagę występowanie połączenia обичаи и обреди. Zestawienie obu terminów na jednej płaszczyźnie wskazywałoby na traktowanie ich jako odrębnych kategorii pojęciowych. Tymczasem jednoczesne użycie przymiotnika обреден ‘związany z obrzędem’ (БТР, 2002: 552) na określenie opisywanych postaci (обредни лица), podejmowanych przez nie działań (обредни действия), osadzonych w określonej czasoprzestrzeni (обредно време, обредно пространство), z wykorzystaniem określonych przedmiotów (обредни предмети), czy wreszcie towarzyszących im pieśni (обредни песни) każe sądzić, że terminy обичай i обред to jednak dla posługujących się nimi autorów wyrazy bliskoznaczne (Fragment tekstu).