Der Umgang mit dem Alter : praktisch-theologische Impulse

Abstract

Duszpasterska troska o ludzi starych nie jest czymś nowym dla Kościoła. Zawsze bowiem starał się on utwierdzać ludzi w podeszłym wieku w łasce Bożej na drodze modlitwy, liturgii i sakramentów św. Dzisiaj jednak troska ta powinna nabrać szczególnego znaczenia (por. EV 46). Wypływa ona bowiem z następujących przyczyn: pogłębia się świadomość seniorów odnośnie do sensu ich życia i przemijania oraz miejsca w społeczeństwie i Kościele. W niniejszym artykule zwrócono więc najpierw uwagę na współczesne uwarunkowania duszpasterstwa ludzi starych, z którymi styka się ono na co dzień, a które domaga się od Kościoła (także w Polsce) nowego ich przeanalizowania i znalezienia nowych sposobów apostołowania, bardziej odpowiadających dzisiejszemu człowiekowi stojącemu na granicy życia ziemskiego i wiecznego. Współczesne duszpasterstwo, oprócz wskazywania na religijny sposób przeżywania starości, powinno bowiem także aktywizować ludzi starych w ich posłudze Ludowi Bożemu w wymiarze parafialnym, diecezjalnym czy lokalnym. Ogromne znaczenie ma tutaj również formacja wszystkich parafian, a zwłaszcza ludzi młodych w kierunku formowania właściwej postawy wobec ludzi przeżywających schyłek życia.