Rozwój strategii pamięciowych na lektoratach w Uniwersytetach Trzeciego Wieku

Abstract

Lektoraty języków obcych obok wykładów i wycieczek należą do najpopularniejszych form zajęć w Uniwersytetach Trzeciego Wieku (Konieczna, 1997). Jednakże, w ogromnym bogactwie źródeł metodycznych na temat nauczania języka obcego ucznia dorosłego brak jest odpowiednich pozycji dotyczących specyfiki uczenia się i nauczania osób w okresie późnej dorosłości, które mogłyby posłużyć za wytyczne dla nauczycieli prowadzących lektoraty w tychże placówkach. Źródła tego stanu rzeczy mogą leżeć w przypuszczeniu, iż podstawowe cechy osoby dorosłej istotne z punktu widzenia nauczyciela języka obcego pozostają niezmienne bez względu na wiek ucznia lub też w założeniu, że podjęcie nauki języka obcego następuje raczej w okresie, kiedy człowiek jest czynny zawodowo (Fragment tekstu).