Akceptacja i afirmacja w procesie terapii

Abstract

Ważność i konieczność akceptacji podmiotu oddziaływań wychowawczych czy też terapeutycznych podkreślana jest w literaturze pedagogicznej (psychologicznej) od dawna przez wielu autorów. Literaturę tę można podzielić na dwie grupy: tę, w której opisywana jest rola akceptacji dziecka w rodzinie przez jego rodziców, głównie matkę, od początku rozwoju ontogenetycznego, a więc także w okresie prenatalnym. W publikacjach z tego zakresu omawia się przede wszystkim wpływ pozytywnych postaw rodzicielskich (zwłaszcza postawy akceptacji) na przebieg procesu rozwoju i kształtowania się osobowości dziecka; tę, zajmującą się procesem terapii, stosowanym w chwili, kiedy wpływ rodziny i postawy rodzicielskie, najczęściej negatywne (odrzucenie, cofnięcie akceptacji), powodują zaburzenia rozwoju emocjonalnego i społecznego dziecka. W braku akceptacji dziecka upatruje się więc społecznej etiologii występowania u niego zaburzeń rozwoju i zachowania, a organizowany proces terapii psychopedagogicznej czy socjoterapii ma na celu korektę tych zaburzeń (...).