Wygaśnięcie zobowiązania w Konwencji rzymskiej o prawie właściwym dla zobowiązań umownych z 1980 roku

Abstract

Mimo braku w polskiej ustawie o prawie prywatnym międzynarodowym wyraźnej regulacji dotyczącej wygaśnięcia zobowiązania, w doktrynie utrwalony jest pogląd, że problematyka ta należy do zakresu statutu kontraktowego. Sytuacja nie uległa zmianie po wejściu w życie w stosunku do Polski Konwencji rzymskiej z 1980 r. o prawie właściwym dla zobowiązań umownych [dalej: konwencja]3, z tym że prawodawca w art. 10 ust. 1 (d) wprost wskazał, że prawo właściwe dla umowy na podstawie konwencji ma zastosowanie także do „różnych sposobów wygaśnięcia zobowiązań”. Zabieg ten (wyraźne włączenie w zakres statutu obligacyjnego problematyki wygaśnięcia zobowiązania) nie rozwiewa wszystkich pojawiających się wątpliwości. Co więcej, może się on stać źródłem kolejnych komplikacji. Niniejsze opracowanie ma na celu wskazanie niektórych z nich oraz zaproponowanie sposobów ich rozwiązania.