Interpretazioni contrastanti per unire: ermeneutica rabbinica e cristiana

Abstract

Uznanie jedności Biblii wymaga odwołania się do działania jednego i tego samego podmiotu. Pomijanie tego działania powoduje, że główne części Biblii są coraz rzadziej uwzględniane w egzegezie jako całość. Jedność między dwoma częściami Biblii można w pełni ująć przez uznanie prymatu działania Bożego, które doprowadziło do powstania najpierw Izraela, potem Kościoła oraz odpowiednio ich Świętych Pism. Występowanie dwóch lektur Biblii - rabinicznej i chrześcijańskiej - uwydatnia wspólne korzenie, oddzielenie się oraz odrębność obydwu tradycji interpretacji. Relacje te polegają z jednej strony na ciągłym odnoszeniu się do historycznego sensu tekstów Starego Testamentu, będących świadectwem długiego i stopniowego realizowania się planu zbawienia, z drugiej strony na uznaniu jego ostatecznego wypełnienia w wydarzeniu paschalnym Chrystusa.