Uniwersalizm pedagogiki społecznej - szansa rozwoju jednostek i społeczeństw

Abstract

Przywołane pola teorii i praktyki pedagogiki społecznej traktuję jako jedynie skromną ilustrację wielości obszarów tej pedagogiki. Są w niej wątki tradycyjne i liczne nowe wątki. Obiektami zainteresowań są właściwie wszystkie podstawowe środowiska społeczne: rodzina, środowiska edukacyjne, środowiska lokalne i środowiska pracownicze, różne małe i duże grupy społeczne, relacje między ludźmi, jakość życia, grupy ludzi wymagających wsparcia, pomocy, ale także organizacje i instytucje ważne w życiu społecznym. W tym niezwykła, pozytywna ekspansja pedagogiki społecznej, jej uniwersalizm, „dążenie do ogarnięcia pewnej całości, do objęcia działalnością wszystkich ludzi, powszechność”21. To szlachetne dążenie, dające wielu ludziom szanse na nieskrępowany rozwój, osiąganie celów życiowych, pokonywanie trudności. Wiedza naukowa może tu dobrze służyć potrzebującym pomocy i chcącym z tej pomocy korzystać. A dotyczyć to może i często dotyczy ludzi mających różne wykształcenie, wykonujących rozmaite zawody, o różnym statusie społecznym i różnych warunkach życia.