Abstrakt: | Człowiek ma naturalną i niezbywalną potrzebę posiadania układu
odniesienia i czci, która odzwierciedla się w konieczności poszukiwania
wzorów i autorytetów, stanowiących podstawę własnej autokreacji w każdej
sferze życia. Nie można bowiem tworzyć siebie i wizji własnego życia, także
zawodowego, w próżni aksjologicznej lub poznawczej. Niezależnie od tego,
jak dalece wydajemy się sobie samowystarczalni, poszukiwanie wzorów
osobowych i uosabiających je autorytetów wyrasta z „niewystarczalności samowystarczalności”3. Porzucając zatem mit samowystarczalności, spróbuję określić źródło inspiracji własnych działań naukowych i sposobu ich
realizacji. Inspirujące dla mnie były refleksje Szanownego Jubilata — prof. zw.
dr. hab. Andrzeja Radziewicza‑Winnickiego — związane z potocznymi doświadczeniami człowieka w sytuacji zmiany społecznej4, które w toku mojego rozwoju naukowego prowadziły mnie do określenia własnego
obszaru zainteresowań, stanowiąc przesłanie Mistrza, uosabiającego
„autorytet intelektualny, rzeczywisty, charyzmatyczny, epistemiczny
i wyzwalający”. Mając świadomość niewystarczalności odniesień do wielowątkowych
i wielowymiarowych analiz świata społecznego czynionych przez Szanownego
Jubilata, spróbuję przedstawić mikroskopijny wycinek doświadczania
przez młodzież życia w codzienności, w sytuacji dokonującej się, niedookreślonej
i nieprzewidywalnej do końca zmiany i kreacji rzeczywistości
— przekształcania się starego ładu społecznego w nowy. |