DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | Dymara, Bronisława | - |
dc.date.accessioned | 2018-05-21T08:47:43Z | - |
dc.date.available | 2018-05-21T08:47:43Z | - |
dc.date.issued | 2014 | - |
dc.identifier.citation | U. Szuścik, B. Oelszlaeger-Kosturek (red.), "Dziecko w świecie innowacyjnej edukacji, współdziałania i wartości. T. 1" (S. 29-47). Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | pl_PL |
dc.identifier.isbn | 9788380123144 | - |
dc.identifier.isbn | 9788380123151 | - |
dc.identifier.isbn | 9788380120563 | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/3788 | - |
dc.description.abstract | Chcąc przybliżyć cechy pedagogiki współbycia, muszę wskazać jej trzy nurty, oparte
na tych samych ideach, głównych wartościach, lecz występujące w różnych przestrzeniach
i sytuacjach interpersonalnych.
Nurt pierwszy, ujęty w samej nazwie serii: Nauczyciele-Nauczycielom, został już częściowo
scharakteryzowany w mej wstępnej wypowiedzi oraz wnikliwej laudacji mego
znakomitego poprzednika Kazimierza Denka. Nurt ten wyrósł z chęci wzajemnego
poznawania się i obdarowywania nauczycieli akademickich oraz nauczycieli różnych
typów szkół zasobami swej wiedzy, inteligencji, doświadczeń, uczuć
i poglądów. Została więc podjęta próba przezwyciężenia różnych form separatyzmu
pomiędzy nauczycielami szkół podstawowych i średnich a nauczycielami uniwersytetów
oraz innych szkół wyższych. Nurt drugi pedagogiki współbycia został wpisany już dawno w koncepcję kompleksowego
uczenia się i inne formy innowacyjnej edukacji, opisywane od lat w serii
N-N oraz innych tekstach naszych autorów.
Współbycie rozumiem tu jako złożone zadanie, którego realizacja wyzwala poczucie
samodzielności i wolności u ucznia oraz nauczyciela, będącego głównie (choć nie tylko)
kreatorem i przewodnikiem po świecie wiedzy. W tym znaczeniu wolność jest
wzajemną emanacją życzliwości, przyjaźni i miłości osób uczących się, wynika
z atmosfery interpersonalnej, z synergii tworzącej niejako „nici”, ścieżki, dróżki i drogi
„docierania” do siebie i innych, porozumiewania się uczniów z uczniami i uczniów
z nauczycielami oraz innymi osobami dorosłymi. Pedagogika współbycia została wprawdzie wypracowana w obrębie uczenia się
kompleksowego, a więc określonej koncepcji edukacji, ale jej zakres wykracza poza
nią. Obejmuje także inne zachowania dzieci, młodzieży i dorosłych, realizuje się
w całym społecznym życiu człowieka, w obrębie rodziny i różnych ludzkich wspólnot;
w relacjach interpersonalnych różnego typu. I to jest trzeci nurt pedagogiki współbycia. | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.publisher | Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | pl_PL |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ | * |
dc.subject | pedagogika współbycia | pl_PL |
dc.subject | wychowanie dzieci | pl_PL |
dc.title | Źródła, cechy i perspektywy pedagogiki współbycia | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/bookPart | pl_PL |
Pojawia się w kolekcji: | Książki/rozdziały (WSiNoE)
|