Masowe media niekomunikacji społecznej

Abstract

"Za media komunikowania społecznego uznajmy te, które takie podtrzymywanie ludzkich więzi uznają za swe pierwszoplanowe zadanie. Gdy media przyjmują za ważniejsze inne cele, sprawa wchodzi w zakres naszego zainteresowania w niniejszym artykule. Starałem się ukazać w swoim tekście na temat fragmentaryzacji w mediach, że zjawiska takie są coraz częstsze. Katarzyna Drzyzga, idąc tym śladem w swojej mocno empirycznie podbudowanej pracy magisterskiej na temat prasy codziennej, pisze: „Troska o dobre samopoczucie inwestorów i reklamodawców powoduje, że dzienniki oddalają się stopniowo od swoich społeczności. Skutkiem jest utrata zaufania odbiorców, oskarżenia o sprzyjanie finansowym i politycznym elitom oraz chęć osiągania zysków za wszelką cenę”1. Nie będę się tym problemem jednak zajmować, skieruję swą uwagę ku przemianom w medialnym audytorium. Sprawa ukazuje się w nowym świetle i nie można jej sprowadzać tylko do zmiany priorytetów celów komunikowania".