Żywioły i ludzie. Wprowadzenie do antropologii katastrof

Abstract

Rekonstrukcja antropo-logiki katastrof i towarzyszącego jej (czy też może fundowanego przez nią) obrazu świata to przedsięwzięcie daleko wykraczające poza ramy jednego artykułu. Z tych też względów poniższe rozważania traktujemy jedynie jako wprowadzenie do humanistycznej teorii katastrof, z której – zakładamy – wyłoni się choćby fragmentaryczna odpowiedź na zasadnicze ongiś dla antropologii, a teraz także istotne dla innych dyscyplin (psychologia ewolucyjna, socjobiologia, memetyka, teoria kultury) pytanie o miejsce i rolę natury w budowaniu się systemów kulturowych. Odpowiedź tę, zresztą, także traktujemy jako swoiste prolegomena do obszerniejszej pracy badawczej, którą wstępnie można by zatytułować: żywioły i ludzie.