"In Violence and Epiphany" : Seamus Heaney's "North"

Abstract

W opublikowanym w roku 1975 tomiku North (Północ) irlandzki poeta Seamus Heaney odnosi się do konfliktu w Irlandii Północnej, przywołując wydarzenia z odległej przeszłości i odwołując się do mitu. Tematem wierszy jest nie tylko cierpienie niewinnych ofiar przemocy, lecz także próba odpowiedzi na pytanie, czy możliwe jest zakończenie konfliktu i uzdrowienie społeczności, które w tym konflikcie uczestniczą – tak na poziomie indywidualnym, jak i na poziomie zbiorowości. Judith Lewis Herman w monografii Trauma and Recovery: The Aftermath of Violence from Domestic Abuse to Political Terror (1997) twierdzi, że powszechnie znane doświadczenie wglądu, umożliwiające radzenie sobie z traumą i w wyniku tego uzdrowienie, polega na uświadomieniu sobie własnej historii, w tym wypartych uczuć i wspomnień. Takie doświadczenie jest dostępne nie tylko jednostkom, ale całym społecznościom, twierdzi Herman. W tomiku North jednym z ważniejszych wydarzeń, które umożliwiają poecie zmierzenie się z przeszłością, jest obecność wikingów na terenie Irlandii w VIII i IX wieku. Ten temat ze szczególną siłą powraca w trzech wierszach analizowanych w artykule: Funeral Rites, North i Viking Dublin: Trial Pieces. Obrazy przywołujące Irlandię ery wikingów są tutaj dwuznaczne, często szokujące. „Ja” liryczne oscyluje między głosem jednostki i głosem zbiorowości. Symbole odnoszące się do skandynawskich najeźdźców są przejmowane przez irlandzkich Celtów, a częścią procesu umożliwiającego zrozumienie bliższej przeszłości staje się uświadomienie sobie, jak bardzo złożona jest tożsamość każdej społeczności. Heaney ostatecznie sugeruje, że uzdrowienie jest możliwe, ale proces, który może do niego doprowadzić, jest niezwykle trudny i długotrwały. W wierszu North głosy przeszłości są nie tylko źródłem wiedzy określającej własną tożsamość, ale również instruują, że zrozumienie własnej przeszłości staje się możliwe również poprzez akt uzewnętrznienia historii w czynności pisania.