Zenon z Elei wobec tradycji sofistycznej

Abstract

Wedle relacji Platońskiego Parmenidesa główne, zaginione pismo Zenona składało się z oddzielnych argumentów, z których każdy zależny był od jakiejś hipotezy i sprowadzał ją do absurdu. Choć Platon nie przytacza dokładnej zawartości tych hipotez, to jest przekonany, że wszystkie one ostatecznie ukierunkowane były na obalenie założenia, że możliwa jest wielość. Można do nich zaliczyć również cztery argumenty zebrane przez Arystotelesa pod nazwą „przeciwko ruchowi”, stanowią one bowiem integralną część ataku na pluralność. Jeśli oprzeć się na tym świadectwie Platona, rekonstrukcja przebiegu większości argumentów Zenona pozwala stwierdzić, że tworzą one koherentną, całościową strukturę argumentacyjną, w której oponent przyjmujący tezę pluralizmu jest prowadzony od jednej analizy wielości do drugiej, dopóki wszystkie możliwe — znane Zenonowi — hipotezy wielości nie zostaną obalone przez sprowadzenie do absurdu.