Spatial identity in the theoretical and empirical contexts

Abstract

Artykuł podejmuje problem funkcjonowania i znaczenia tożsamości przestrzennej. W odniesieniu do koncepcji Petera Weichharta wyróżnia się trzy poziomy tożsamości przestrzennej: indywidualny, społeczny i instytucjonalny. Jak pokazują wyniki prowadzonych badań o indywidualnym wymiarze tożsamości przestrzennej można mówić w przypadku około 40% badanych. Taki odsetek respondentów deklaruje istnienie przestrzeni wzmacniającej ich identyfikację z miastem. Znacząco łatwiej identyfikowane są obszary stanowiące o charakterze miasta, budujące społeczny wymiar tożsamości przestrzennej. Z kolei wymiar instytucjonalny poszerza spektrum kluczowych dla miasta przestrzennych odniesień tożsamościowych. Kluczowy wniosek wyprowadzony z prezentowanych danych dotyczy istnienia wspólnoty doświadczeń przestrzennych, która z kolei wpływa na tworzenie miejskiej tożsamości zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym.