| Abstract: | Integracja Europy stanowiła niewątpliwie jedno z większych wyzwań przełomu wieków w skali międzynarodowej. W tym czasie można było obserwować głębokie przeobrażenia zarówno idei, jak i rzeczywistości europejskiej, która charakteryzowała się politycznoideologicznym i cywilizacyjno-kulturowym dualizmem.
Mająca swój początek w 1952 roku, integracja wpłynęła na obecny kształt Unii Europejskiej, w skład której wchodzi obecnie 25 państw. Możliwości, jakie oferuje ta formacja powodują, iż kraje kandydujące postrzegają uzyskanie członkostwa w jej strukturach jako szansę wyjścia z opóźnienia cywilizacyjnego, tj. gospodarczego, technicznotechnologicznego, infrastrukturalnego, społecznego i organizacyjnego, a także zwiększenia
tempa rozwoju społeczno-gospodarczego oraz perspektywę wzrostu poziomu życia ich obywateli.
Proces integracji Polski z Unią Europejską, zainicjowany na początku lat dziewięćdziesiątych,
wynikał z wysiłków podejmowanych wcześniej przez stronę polską, zmierzających do spełnienia warunku wolności, wymienionego w Traktacie Rzymskim. Przejawem tego było wstąpienie Polski na drogę transformacji oraz nawiązanie ściślejszej współpracy ze Wspólnotami Europejskimi na polu politycznym i gospodarczym.
Integracji z UE nie należy traktować jako jednorazowego „przyłączenia” do krajów „Piętnastki”, ale raczej jako długotrwały proces dokonujący się na tle określonych przemian społeczno-ekonomicznych w naszym kraju.
Perspektywa akcesji Polski do UE zdominowała kierunki działania polityki zagranicznej naszego kraju. Jednakże należy zwrócić uwagę na fakt, że celem członkostwa w UE jest również sprowadzenie tego procesu na poziom niskiej polityki poszczególnych instytucji, interesów jednostkowych i grupowych, w które uwikłani są konkretni obywatele wraz z ich zróżnicowanymi celami życiowymi, wartościami i opiniami. Na pierwsze miejsce wśród problemów dotykających Polskę w przededniu wejścia do Unii Europejskiej wysuwało się rolnictwo, ze względu na złożoność i stopień trudności pod względem społeczno-ekonomicznym. Opóźnienie i zaniedbania w sektorze rolnym niosły i będą nieść ze sobą istotne skutki zarówno dla gospodarki, jak i stabilizacji społecznej naszego
kraju. |