| Abstrakt: | Mezoregion Progu Środkowotriasowego, zwanego także Garbem Tarnogórskim (Kondracki 2001), stanowi ciekawy obszar badań faunistycznych z uwagi na gradient stopnia przekształcenia środowiska naturalnego na obszarze Wyżyny Śląskiej. Od południa graniczy on z Wyżyną Katowicką, która jest regionem najsilniej przekształconym przez człowieka, co uwidacznia się silnymi przekształceniami środowiska naturalnego, począwszy od rzeźby terenu (np. osiadanie terenu, zagłębienia, hałdy), a skończywszy na stosunkach wodnych (np. zanieczyszczenia wód, odprowadzanie do rzek wód kopalnianych) (Sendek 1981). Od północy
graniczy on z Doliną Małej Panwi, która wraz z wieloma dopływami zachowała swój naturalny charakter, umożliwiający rozwój rzadkich zbiorowisk roślinnych. Także Próg Środkowotriasowy cechuje duże zróżnicowanie typów siedlisk, gdzie oprócz borów występują także buczyny, dąbrowy i łęgi, a obok muraw kserotermicznych także wilgotne łąki turzycowe (Celiński i inni red. 1997).
Pomimo dużej różnorodności siedlisk istnieje niedobór szczegółowych opracowań afidofaunistycznych tego mezoregionu Wyżyny Śląskiej. Dlatego uzasadnione wydaje się podjęcie badań mających na celu poznanie składu gatunkowego mszyc występujących na obszarze wybranych siedlisk, jak i poznanie struktur zoocenotycznych afidofauny wybranych zbiorowisk roślinnych Garbu Tarnogórskiego. |