| Abstrakt: | Jedna z postawionych szczegółowych hipotez mówiła o dominacji potrzeby bezpieczeństwa nad potrzebami oddźwięku emocjonalnego, autokreacji oraz potrzebą prestiżu. Wyniki badań potwierdzają powyższe przypuszczenie. Okazało się, że najczęściej wybierany sposób definiowania pojęcia dom przez mieszkańców nowych osiedli oscyluje wokół jego najstarszych funkcji. Dom dla mieszkańców jest przede wszystkim bezpiecznym miejscem do życia z rodziną. Takie pojmowanie domu zrodziło się jako długo oczekiwana realizacja marzenia o domu. Większość właścicieli bowiem posiada w tych osiedlach pierwszy dom
w swoim życiu. Analizując strukturę wieku można stwierdzić, że przeważa w niej grupa osób od 45 do 55 roku życia, która dopiero po transformacji ustrojowej uzyskała szansę kupienia własnego domu.
Najważniejszymi wartościami środowiska zamieszkania są bezpieczeństwo i spokój. Potwierdza to ustalenie deklarowana lokalizacja domu, która w większości przypadków miała na względzie oddalenie od hałasu wytwarzanego przez przemysł i motoryzację. Istotne było także przyjazne i kulturalne otoczenie społeczne niezbędne do prowadzenia spokojnego życia w miejscu zamieszkania. Ważnym wynikiem przeprowadzonych analiz było ustalenie związku pomiędzy bezpieczeństwem a rolą sąsiadów w realizacji tej najważniejszej potrzeby. Okazało się, że mimo zauważania zależności bezpieczeństwa fizycznego i czujnego sąsiedztwa, preferowane więzi pomiędzy sąsiadami utrzymują współmieszkańców względem siebie w bezpiecznym dystansie. Wskazany przez badanych układ tworzy równowagę pomiędzy bezpieczeństwem fizycznym
ze strony zagrożeń zewnętrznych i bezpieczeństwem psychicznym, które daje poczucie prywatności i odosobnienia. |