Hospicjum jako instytucjonalna forma pomocy i wsparcia społecznego w chorobie terminalnej

Abstract

Jedną z odpowiedzi na wyzwanie, jakie postawiła sytuacja społeczna świadcząca o globalnym obciążeniu chorobami nowotworowymi, jest obserwowany rozwój medycyny paliatywnej. Najlepiej widać to w odniesieniu do chorych na nowotwory złośliwe. Zarówno międzynarodowe, jak i krajowe programy zwalczania chorób nowotworowych zakładają ciągłość działań społecznych i medycznych w zapobieganiu, wczesnym wykrywaniu, aktywnym leczeniu oraz opiece nad chorymi pozostającymi poza możliwościami leczenia przyczynowego. Ten ostatni aspekt nazwany został opieką paliatywną i w ostatnim 30-leciu wywalczył sobie znaczące miejsce w onkologii. Innym określeniem używanym w odniesieniu do opieki nad nieuleczalnie chorymi jest opieka hospicyjna. Termin ten ma swoje źródła historyczne i chętnie używany jest przez środowiska działające w ośrodkach organizowanych i prowadzonych prze różnego rodzaju organizacje pozarządowe.