| Abstrakt: | Indyjsko-pakistański konflikt o Kaszmir od kilkudziesięciu lat uchodzi za istotny
punkt zapalny na mapie świata. Jest to przykład dwustronnego, historycznie odziedziczonego
konfliktu, który niesie poważne zagrożenie dla międzynarodowego bezpieczeństwa, a jego
eskalacja może doprowadzić do destabilizacji o szerokim, ponadregionalnym zasięgu.
Posiadanie przez zwaśnione państwa broni jądrowej czyni ze sporu istotne zagrożenie dla
bezpieczeństwa globalnego; warto również podkreślić, że w chwili obecnej Azja Południowa
jest jedynym obszarem na świecie, gdzie dwaj posiadający broń nuklearną sąsiedzi pozostają
w trwałym konflikcie. Co więcej, Kaszmir stał się ostatnio miejscem, w którym szkolą się
islamscy terroryści.
Analiza historii sporu pozwala dostrzec jego szczególną dynamikę i łatwość, z jaką
przechodził on kolejne fazy eskalacji, doprowadzając do kilku poważnych starć zbrojnych,
oraz deeskalacji, w wyniku których zwaśnione strony decydowały się zasiąść przy stole
negocjacyjnym. Obie wymienione wyżej tendencje zostały podkreślone w tytule rozprawy:
w pierwszej części zwrócona zostaje uwaga na destabilizujący wpływ na bezpieczeństwo
regionalne i globalne, w drugiej zaś na przechodzenie konfliktu w poszczególne fazy. |