| Abstract: | W obecnych rozważaniach nad śląską tożsamością i jej współczesnych aspektach proponuje się, by zakorzenione śląskie kompleksy i negatywne stereotypy ( które przecież są zawsze pewnym uogólnieniem i nie odnoszą się do każdego z danej grupy), zastępować dumą i satysfakcją z dynamicznego rozwoju regionu dokonującego się także w oparciu o cenny kapitał społeczny oraz bogate dziedzictwo kulturowe. Podkreśla się także konieczność zachowania umiaru w eksponowaniu odrębności Śląska we właściwy sposób, by nie dopuścić do jego wyobcowania oraz nie sprzyjać odradzaniu się nacjonalizmów i niechęci do obcych.
Mając na uwadze spuściznę minionych pokoleń, zdajemy sobie sprawę, że Śląsk posiada historyczny wizerunek obszaru stanowiącego tygiel, w którym mieszają się kultury, religie i narodowości koegzystujące w atmosferze zgody i tolerancji. Przy budowaniu nowoczesnego wizerunku Śląska w dzisiejszych realiach Europy regionów warto to uniwersalne dziedzictwo wykorzystać.
Obok rozważań nad tożsamością współczesnego Górnego Śląska dyskutuje się głośno na temat zagrożenia, jakie może przynieść odrodzenie się lokalnego szowinizmu. Józef Musioł twierdzi, że decyzje o sprawach Śląska powinni podejmować ludzie związani z tym regionem, rozumiejący jego charakter, ludzie o śląskiej tożsamości. Rugowanie Ślązaków z życia politycznego i społecznego i związane z tym wówczas niezadowolenie przynosi dziś skutki. Jednocześnie upomina, że nikt nie ma prawdy o Śląsku na swoją wyłączność. […] Na Śląsk przybyły setki tysięcy ludzi, którzy w efekcie wojny rozpętanej przez Niemcy stracili na Wschodzie swoje domy. Dla nich teraz Śląsk pozostaje miejscem do życia.
Czy powstańcy śląscy chcieli wolnego Śląska? Nie, oni chcieli Polski. Gdyby Ślązakom było tak dobrze w państwie niemieckim, czy te powstania by wybuchły? Nie, bo po co? Dlaczego Śląsk wrócił do Macierzy? Czy dlatego, że tu byli w większości Niemcy? Nie, to rdzenna ludność śląska dążyła do Polski.[…] Jeżeli tu Związany ze Śląskiem i działającym na rzecz Śląska pisarz krytykuje propozycje zastąpienia barw polskich barwami śląskimi, nazywa to antypolską konfrontacją. Powstańcy Śląscy walczyli pod sztandarami biało-czerwonymi, a nie niebiesko-żółtymi. |