Romantyczne tropy do lektury "Przesłania Pana Cogito" Zbigniewa Herberta

Abstract

Autor szkicu konfrontuje tezę S. Barańczaka, o tym, że "Przesłanie Pana Cogito" to „z pewnością jeden z niewielu autentycznie popularnych współczesnych wierszy polskich”, ze skromną, jak na taki pogląd, recepcją literaturoznawczą wiersza Z. Herberta. Fenomen popularności, poza kręgiem fachowych odczytań, zwraca uwagę na możliwy trop romantyczny w interpretacji, o uzasadnienie dla postrzegania autora wiersza w roli wieszcza. W przypadku Przesłania Pana Cogito poezja Mickiewicza i tradycja Słowackiego, w prezentowanym ujęciu, stanowią główne romantyczne interteksty, pozwalające zarazem lepiej uchwycić zamiar retoryczny, jak i myślową konstrukcję wiersza. Czytelna aktualizacja wątków romantycznych podkreśla niepokojący ton utworu Herberta, zwraca uwagę na wyrazistość ekspresji i na retoryczność tekstu.