"Chmury" Wisławy Szymborskiej

Abstract

Szkic prezentuje interpretację wiersza Wisławy Szymborskiej "Chmury", przetłumaczonego na język rumuński przez Constantina Geambașu. Autorka szkicu ukazuje najważniejsze konteksty literackiej tradycji, do której nawiązywała Szymborska. Podstawowymi odniesieniami są arcydzielny liryk lozański Adama Mickiewicza zatytułowany "Nad wodą wielką i czystą" oraz wiersz Czesława Miłosza "Obłoki". Do tego toczącego się przez lata dialogu dołączyła Wisława Szymborska, ujawniając charakterystyczną dla siebie ironiczną przekorę. W polemicznym geście, odbierającym „obłokom” rolę niebiańskich stróżów, odrzuciła ona metafizyczną tradycję, którą ustanawiały wiersze Mickiewicza i Miłosza. W ujęciu Szymborskiej chmury należą do cyklicznego i odwracalnego porządku Natury, nie powiązanego i odrębnego od ziemskiej egzystencji człowieka. W porównaniu do wiecznego istnienia chmur życie człowieka, jak ukazuje poetka, ujawnia się jako samotne, świadome, „obciążone pamięcią”, śmiertelne i zaledwie jednokrotne.