Przekonania osób rozwiedzionych o szansach powodzenia powtórnego małżeństwa i rodziny zrekonstruowanej

Abstract

Adaptacja dorosłych i dzieci do życia w rodzinie zrekonstruowanej może być związana z przekonaniami na temat tworzenia bliskich związków po rozwodzie, oceną szans na powodzenie powtórnego małżeństwa i rodziny zrekonstruowanej (Higginbotham, and Adler-Baeder, 2008). Celem artykułu jest analiza różnic w przekonaniach na temat powtórnego małżeństwa w grupie osób rozwiedzionych: które weszły w nowe bliskie związki po rozwodzie oraz tych, które pozostały samotne po rozwodzie. Porównane zostały też grupy osób posiadających i nieposiadających dzieci z nowych związków zawartych po rozwodzie. Grupę badaną stanowiło 157 osób po rozwodzie. Prawie 50% osób badanych (n = 78) po rozwodzie nie związało się z nikim; 32,1% (n = 51) pozostawało w nowym bliskim związku, a prawie jedna piąta (n = 29; 18,2%) zawarła powtórne małżeństwa. 28 osób badanych (17,6%) posiadało dzieci również z nowego związku. W badaniach wykorzystany został Inwentarz Przekonań na temat Powtórnego Małżeństwa (IPPM) w polskiej adaptacji Kołodziej i Przybyły-Basisty (2014) oraz dane socjodemograficzne. Wykorzystano testy istotności różnic międzygrupowych. Wyniki badań wskazują, że istnieją statystycznie istotne różnice pomiędzy wyróżnionymi grupami. Osoby pozostające w nowych związkach po rozwodzie są m. in. w mniejszym stopniu przekonane, iż sukces rodziny zrekonstruowanej jest czymś krótkotrwałym (p = 0,02), a rodzina zrekonstruowana czymś gorszym (p = 0,003) w porównaniu z osobami samotnymi po rozwodzie. Z kolei rodzice posiadający dzieci zarówno z poprzedniego, jak i nowego związku są m.in. w większym stopniu przekonani, iż przeszłość związaną z poprzednim małżeństwem należy zostawić za sobą (p = 0,001). Otrzymane wyniki poddano dyskusji.