DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | Kalaga, Aleksandra | - |
dc.date.accessioned | 2019-01-24T14:07:19Z | - |
dc.date.available | 2019-01-24T14:07:19Z | - |
dc.date.issued | 2016 | - |
dc.identifier.isbn | 978-83-8012-923-8 | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/7947 | - |
dc.description.abstract | Niniejsza praca stanowi formalną i semantyczną analizę morfologicznie złożonych
nazw wykonawców czynności w języku sztuk Williama Szekspira. Celem pracy jest
wyodrębnienie formantów derywacyjnych kategorii nomen agentis oraz oszacowanie ich
produktywności na podstawie relacji ilościowej typów i konkretnych przykładów, stopnia
przejrzystości semantycznej, występowania w funkcji anaforycznej oraz tworzenia
nowych formacji o znaczeniu agentywnym.
Praca składa się z sześciu rozdziałów. Rozdział pierwszy przedstawia problematykę
związaną z opisem nominalizacji w obecnie najszerzej stosowanych modelach
badań językoznawczych, takich jak gramatyka tranformacyjno-generatywna, semantyka
generatywna czy językoznawstwo kognitywne. Celem tej części rozprawy jest wypracowanie
modelu teoretycznego, który pozwoli na najpełniejszy opis badanych jednostek
słowotwórczych.
Rozdział drugi podejmuje kwestię produktywności w badaniach słowotwórczych.
Autorka omawia proponowane w literaturze językoznawczej metody mierzenia produktywności,
ze szczególnym uwzględnieniem problemów odnoszących się do szacowania
stopnia produktywności danego procesu w badaniach historyczno-językowych.
Poruszane są również zagadnienia związane z zależnością między produktywnością
danego procesu i jego frekwencją i dostępnością oraz stopniem jego semantycznej
leksykalizacji.
Rozdział trzeci stanowi opis trudności związanych z przynależnością kategorialną.
Zacierające się granice między kategoriami derywacyjnymi, jak na przykład między
wykonawcami a środkami czynności, wymagają szczególnej metodologii badawczej. Autorka podejmuje próbę wykorzystania do tego celu teorii prototypu, gdzie przynależność
do kategorii ustalana jest na zasadzie siatki krzyżujących się podobieństw, a sama
struktura wewnętrzna kategorii cechuje się wielopoziomowością i hierarchicznością.
Rozdział czwarty przedstawia dalsze problemy odnoszące się do typologii w ramach
kategorii nomen agentis. Okazuje się bowiem, że samo pojęcie agensa cechuje
się wieloznacznością i jest różnie definiowane przez różnych badaczy. W rozdziale tym
omówione są także wyróżniki formalne agensów, jak również najbardziej produktywne
sposoby ich tworzenia we współczesnym języku angielskim.
Rozdział piąty niniejszej dysertacji jest wprowadzeniem do epoki języka Williama
Szekspira. Przedstawione są pokrótce najważniejsze cechy morfologiczne i składniowe
okresu elżbietańskiego. Najwięcej uwagi poświęca Autorka zmianom semantyczno-leksykalnym,
jakie zaszły w języku angielskim od XVI wieku, które to zmiany mogą
utrudniać prawidłowe odczytanie języka Szekspira.
Rozdział szósty to część empiryczna dysertacji. Autorka poddaje analizie formalnej
i semantycznej leksemy o znaczeniu agentywnym występujące w korpusie sztuk Szekspira.
Szczególny nacisk kładziony jest na frekwencję i efekt semantyczny danego afiksu
w neologizmach. Autorka śledzi również proces neosemantyzacji nazw wykonawców
czynności. | pl_PL |
dc.language.iso | eng | pl_PL |
dc.publisher | Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | pl_PL |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ | * |
dc.subject | język angielski | pl_PL |
dc.subject | słowotwórstwo | pl_PL |
dc.subject | William Shakespeare | pl_PL |
dc.title | Nomina Agentis in the language of Shakespearen drama | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/book | pl_PL |
Pojawia się w kolekcji: | Książki/rozdziały (W.Hum.)
|