Abstrakt: | XXXV Światowe Dni Młodzieży w Krakowie (lipiec 2016) ukazały ogromny
potencjał wiary i zachwytu życiem tysięcy młodych ludzi z całego świata. To
wydarzenie ujawniło jednocześnie ich głębokie pragnienie transcendencji, którego
najbardziej widocznym przejawem jest poszukiwanie miłości, jako wartości trwałej,
na której można budować swoje życie w każdej rzeczywistości. Jednocześnie
nie można nie zauważyć, jak bardzo młodzi ludzie, zwłaszcza kultury zachodniej,
są zagubieni egzystencjalnie z powodu zaniku autorytetów, a w swoich zachowaniach
sygnalizują narastające poczucie braku zrozumienia, wynikające z osamotnienia
„w tłumie”, zaś w dokonywanych wyborach ujawniają panujący chaos w sferze
wartości i religii. Wobec takiej rzeczywistości rodzą się pytania: jak ukierunkować
wychowanie, by zbudować fundament dla rozwoju dojrzewającego współcześnie
człowieka? „Uwolnienie się od żalu, złości, przemocy i zemsty – to warunki konieczne
do tego, by żyć szczęśliwie” – stwierdza Franciszek (Misericordiae Vultus). Na czym zatem osadzić relację wychowawczą, by jej owocem była zdolność odbudowywania
swojego życia w każdej okoliczności? W niniejszym artykule Autorka
prezentuje koncepcję wychowania do przebaczenia, realizowaną w pedagogii jedności
Ruchu Focolari. Kluczowa w tym procesie jest „sztuka miłowania”, poprzez
którą wychowanie jest wspomaganiem wychowanka w urzeczywistnianiu jego
człowieczeństwa, co przejawia się w dynamice stawania się nieustannym darem dla
innych – fundamencie zdolności przebaczania. Oryginalne w tej koncepcji są: idea
wychowywania do tego, co trudne, oraz wzajemność, jako podstawowa dynamika
relacji międzyosobowej. Jakkolwiek podstawy „sztuki miłowania” sięgają myśli
teologicznej Chiary Lubich, a proponowany wzorzec osobowy odnosi się do postaci
Jezusa Chrystusa, to jednak zawiera ona postulaty wychowawcze uniwersalne, gdyż
właśnie w osobie Jezusa ukazuje pełnię humanizmu. Czerpiące z mądrości chrześcijaństwa
założenia o miłowaniu bliźniego, wyrażone przez Lubich w nowatorskiej
formule „sztuki miłowania”, mogą stać się inspiracją wychowawczą także w pedagogice
polskiej, zwłaszcza w zakresie wychowania do przebaczenia. |