Abstract: | Z kształtowaniem się wczesnofeudalnych monarchii na terenie Danii,
Norwegii i Szwecji ściśle związana jest rywalizacja tych państw między
sobą o polityczno-gospodarczy prymat na terenie Skandynawii. Nasiliła się
ona, zwłaszcza począwszy od IX wieku, wraz z rozwojem wymiany handlowej
w strefie bałtyckiej oraz kontaktów politycznych z innymi rejonami
Europy.
Za jeden z przejawów tej niezwykle zaciętej rywalizacji uważa się bitwę
rozegraną w 1000 roku na wodach 0resundu, którą ze względu na jej uczestników
określa się także bitwą trzech królów. Naprzeciw siebie stanęły okręty
króla Norwegii Olafa Tryggvasona oraz koalicji, w skład której weszli król
Danii Swen Widłobrody, król Szwecji Olaf Skotkonung oraz norweski
oponent Olafa Tryggvasona jarl Lade Eryk. Zacięta walka przyniosła zwycięstwo
koalicji oraz śmierć króla Norwegii i zniszczenie jego floty.
Bitwa, ze względu na swą wagę, dramaturgię wydarzeń i osoby biorące
w niej udział, doczekała się wielu wzmianek źródłowych, szybko też obrosła
w legendę, która bądź zatarła, bądź przeinaczyła obraz zmagań morskich.
Wynikiem tego była zmiana lokalizacji bitwy - miano ją rozegrać w pobliżu
wyspy Svolder, położonej na zachód od Rugii, oraz uczynienie króla
Norwegii - zamiast agresorem - ofiarą napaści szwedzko-duńskiej. |