Urszuli Kozioł „dowody na istnienie chwili”

Abstract

Szkic omawia tom Urszuli Kozioł "Supliki" na tle całej twórczości poetki. Zwraca uwagę na właściwą już dla tomu poprzedniego tonację elegijną. Wysłowiona ona została z właściwą dla poetki lekkością i poczuciem dystansu. Kozioł tworzy bowiem wiersze-kaprysy, w których, jak powiedziałby muzykolog, towarzyszą sobie „chochlikowa lekkość i finezja rytmu”. Malarsko, muzycznie i słownie znajduje się ta poezja pomiędzy formą capriccio a kapryśnością, dzięki której m.in. materią wiersza potrafią stać się słowa, których wcześniej byśmy o to nie posądzali. Kozioł tworzy bowiem wiersze-kaprysy w sensie form sztuki literackiej, ale i form egzystencji. Tworzeniu towarzyszy tu niezwykle lekko wyrażone, niemal mistyczne doświadczenie sztuki poetyckiej jako hierofanii.