Biblioteka panien benedyktynek łacińskich we Lwowie (XVI-XVII wiek)

Abstract

Zakony związane z życiem religijnym, kulturalnym, narodowym i społecznym lwowskiej archidiecezji obrządku łacińskiego przez cały czas swojego istnienia wnosiły ważny wkład w proces kształtowania się polskiej kultury na wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej. Przez kilka wieków istotny element tego dziedzictwa stanowiły biblioteki klasztorne, będąc wymownym znakiem jedności kolejnych pokoleń, które z różnorodności czasów i kwestii tworzą wspólne patrymonium kultury i nauki. We Lwowie, nieprzypadkowo określanym jako urbs monąchorum, działało dziewięć żeńskich zakonów, z których do najliczniejszych należały benedyktynki. Reguła św. Benedykta za podstawę egzystencji mnichow uznaje Opus Dei, służbę Bożą, wyrażającą się w officium divinum i lectio divina, a ta dbałość o intelektualną formację, służącą wewnętrznemu rozwojowi, jest szczególnie charakterystyczna dla benedyktynek kongregacji chełmińskiej. Można by powiedzieć, że przez mówione i pisane słowo dochodziły one do Słowa, odczytywanego, poznawanego i egzystencjalnie doświadczanego, we wzajemnym przenikaniu się w sferze sacrum.