Abstrakt: | W tekście zwrócono uwagę na to, że zróżnicowanie kulturowe jest rozpatrywane nie tylko
w odniesieniu do mniejszości/większości narodowych, lecz też do grup różnych pod względem
cech biologicznych, psychologicznych, społecznych i ekonomicznych. W przestrzeni
zróżnicowanej kulturowo ważna jest nie tylko reakcja na odmienność (charakterystyczna
dla wielokulturowości), ale także interakcja (zamierzone poznawanie, współdziałanie,
negocjacja, dialog), czyli kreowanie międzykulturowości. Wobec tego młode pokolenie
powinno w rodzinie kształtować umiejętności potrzebne do zrozumienia sytuacji kontaktu
z przedstawicielem innej kultury i rozwijać umiejętności odpowiedniego zachowania się
podczas tego typu spotkań. Wskazano, że te umiejętności wchodzą w zakres tzw. kompetencji
interkulturowej. Obejmuje ona cząstkowe kompetencje: personalną, społeczną
i strategiczną. Na proces nabywania i utrwalania przez młodzież tych kompetencji mogą
oddziaływać negatywnie przejawiane przez rodziców zachowania z zakresu zaniedbania
psychospołecznego. W tekście przedstawiono więc sytuacje zaniedbania psychospołecznego,
których doświadcza w rodzinie młodzież (N = 384) żyjąca w powiecie cieszyńskim
(w regionie, który cechuje przygraniczne położenie, transgraniczna współpraca i zróżnicowanie
wyznaniowe). Powyżej 20% badanych spotykało się z nadmierną krytyką ze strony
obojga rodziców, a także rodziców cechowały obojętność i niska jakość opieki. Badani wskazywali,
że ich ojcowie odznaczają się emocjonalną niedostępnością i mają problem z reakcją
na sygnały docierające do nich ze strony dzieci. Młodzi chłopcy podkreślali, że rodzice
rzadko dążą do kontaktu werbalnego ze swym dzieckiem oraz mają trudności w okazywaniu
mu pomocy i wsparcia. W dalszej części tekstu podjęto próbę określenia konsekwencji
zachowań rodzicielskich z kategorii zaniedbania psychospołecznego i wskazano, jak mogą
one rzutować na zainicjowanie spotkania oraz podtrzymywanie kontaktu z odmiennymi. |