"Partyzanci przyjemności". Insurekcjonizm : anarchizm wobec kryzysu czy kryzys anarchizmu?

Abstract

"Obecnie terroryzm kojarzy nam się z wojującym fundamentalizmem islamskim do tego stopnia, że zapominamy o innych rodzajach terroryzmu. Przed stuleciem stereotypowym terrorystą był anarchista. W 1881 roku międzynarodowy kongres anarchistyczny w Londynie rzucił hasło „propagandy czynem” i przez kilka dekad „czarny terror”, ze swą kulminacją w latach 1891–1893, był postrachem Europy. Po I wojnie światowej anarchizm stracił jednak swój impet1. Nawet gdy po rewolcie studenckiej 1968 roku odrodził się w Europie ultralewicowy terroryzm, ton nadawały mu formacje odwołujące się do ideologii marksistowsko‑leninowskiej, zaś anarchiści pozostawali na marginesie. Obrazowo mówiąc, właśnie w popiołach pozostawionych przez Czerwone Brygady odnaleźć można iskrę, która zapoczątkowała odrodzenie współczesnego terroryzmu anarchistycznego." [fragment tekstu]