Okultyzm, polityka, psychoanaliza

Abstract

Okultyzm jawi się zatem jako narzędzie politycznego oporu. Jest wymierzone przeciwko społecznej władzy, bo w romantycznym geście wynosi ponad nią jednostkę. Bunt magiczny nie prowadzi do żadnej wspólnej wizji władzy alternatywnej. Żadnych konkretnych politycznych rozwiązań. One istnieją, lecz na poziomie indywidualnym, stosownym dla każdej jednostki, dla każdego adepta. Nie można więc stwierdzić, jak Adorno, Eco czy Orwell, że okultyzm jest ze swej natury faszystowski. Będzie to równie nieprawdziwe, jak twierdzenie, że okultyzm jest ze swej natury komunistyczny. Okultyzm nie ma jasno określonej (czy niejasno implikowanej) orientacji politycznej. Mają ją natomiast, w całej gamie możliwych odcieni, jego adepci.