Praktyka oparta na dowodach w postępowaniu logopedycznym

Abstract

Praktyka oparta na dowodach (ang. evidence-based practice – EBP) winna ze sobą łączyć: kompetencje kliniczne, dane z badań naukowych oraz preferencje osoby obejmowanej terapią. W toku postępowania terapeutycznego, po wnikliwym zbadaniu pacjenta, uwzględnia ona następujące kroki, nazwane w artykule formułą „5Z”: zadać pytanie kliniczne, zdobyć dowody naukowe, zaopiniować zgromadzone dowody, zastosować wnioski do terapii i zweryfikować wdrożoną na podstawie dowodów strategię. Celem artykułu jest opisanie idei praktyki opartej na dowodach naukowych w logopedii oraz jej mocnych i słabych stron w konfrontacji z rzeczywistością. Przedstawiono znaczenie kluczowych elementów, na które składa się charakteryzowany paradygmat, hierarchię dowodów naukowych, źródła wyników wiarygodnych badań istotnych dla logopedii, jak również etapy postępowania logopedycznego według kryteriów EBP. Zgromadzone wnioski do działań praktyków i badaczy mogą stanowić przyczynek do rozwijania praktyki opartej na dowodach w polskiej logopedii.