Recepcja filozofii Kanta

Abstract

Gottfried Martin (1901—1972) w swym wystąpieniu wygłoszonym podczas XII Międzynarodowego Kongresu Filozoficznego w roku 19581 wskazał trzy okresy interpretacji Kanta: 1) idealizm niemiecki, 2) neokantyzm, 3) ontologiczną interpretację Kanta w teraźniejszości. Z pewnością nie jest to jedyny podział, jaki przyjmuje się w odniesieniu do recepcji filozofii Kanta, ale warto — przynajmniej na początku — takiego podziału się trzymać. Dodać trzeba zrazu, że ostatni okres pozwoliłem sobie nazwać „postneokantyzmem”2. Należy jednak wskazać, że żaden z trzech okresów interpretacji nie jest jednoznaczny i dlatego trzeba się im bliżej przyjrzeć, by odróżnić kierunki, które źródło swej interpretacji mają w filozofii Kanta, od tych, które odwołują się do innych źródeł. Podkreślić warto również, że rozważania niniejsze pozostają w duchu rozważań wcześniejszych, akcentujących analityczny charakter filozofii Kanta, co w koncepcji Nicolaia Hartmanna zaowocowało pojęciem filozofii systematycznej.