Husserl w Polsce : bibliografia 1895-2010

Abstract

Recepcja fenomenologii Edmunda Husserla dokonuje się w Polsce już od ponad stu lat. Minęło zatem wystarczająco wiele czasu, by pokusić się o próbę podsumowania. Twórca fenomenologii wielokrotnie zapowiadał, że fenomenologia jest zadaniem kolejnych pokoleń. Nie przypuszczał jednak zapewne, że stanie się ona jednym z najważniejszych kierunków filozofii XX wieku. Dzięki uczniom Husserla jego nauka rozprzestrzeniła się w całym filozoficznym świecie, co nie obyło się bez niejednokrotnego kwestionowania najważniejszych wyników pracy ich nauczyciela. Trzeba bowiem pamiętać, że historia fenomenologii naznaczona jest herezją. W tym jednak przypadku owa herezja ma niezwykłą moc sprawczą, by przywołać przypadek Doriona Cairnsa w USA, Jeana -Paula Sartre’a we Francji czy Jana Patočki w Czechosłowacji. Tę tezę potwierdza także fenomenologia ontologiczna Romana Ingardena. Po niemal stuleciu oddziaływania myśli Edmunda Husserla nadszedł czas szerszego spojrzenia na rozwój jej odbioru w filozofii polskiej. Jednym ze sposobów badania dróg rozwoju wpływów oraz inspiracji jest bibliografia – zarówno podmiotowa, jak i przedmiotowa. W 1999 roku Steven Spileers przygotował światową bibliografię obejmującą fenomenologiczne opracowania i komentarze, a także tłumaczenia prac Edmunda Husserla1. Choć owa „światowość” została znacznie zawężona – do krajów zachodniej Europy i USA – to i tak wymienione w niej prace poświęcone Husserlowi można liczyć w tysiącach. Niestety, brakowało tam polskich dokonań, co właśnie spieszymy uzupełnić. W tym krótkim wprowadzeniu chcielibyśmy się ograniczyć do przedstawienia kilku wniosków, które wynikają z prezentowanej bibliografii. Uważamy, że będą one mogły – wraz z bibliografią – stanowić wstęp do poważniejszego zadania, jakim jest przygotowanie historii polskiej fenomenologii.