| Abstrakt: | Autorka przedstawia obecność problemu sprawiedliwości społecznej w polskiej literaturze naukowej po 1989 roku. W wypowiedziach o sprawiedliwości społecznej zauważa pewną tendencję - po transformacji
ustrojowej na pewien czas ten problem „zniknął”, nie był znaczący, choć pojawiał się w wypowiedziach kilku osób (L. Kołakowski, W. Morawski, J. Dziewulski, T. Kowalik). Od roku 1995 problem ten pojawia się coraz wyraźniej, choć nie był głównym czy dominującym. Rozważania o sprawiedliwości w ogóle i sprawiedliwości społecznej dotyczą kilku płaszczyzn: historyczno-filozoficznej, ekonomiczno-gospodarczej, prawnej, kulturowej (etniczność,
globalizacja, wielokulturowość), socjologicznej, czasem także psychologicznej i politycznej. Akademiccy przedstawiciele filozofii społecznej czy politycznej w latach 1989-2010 byli niemal nieobecni. W myśleniu o sprawiedliwości dominowali socjologowie, ekonomiści, prawnicy. |