"Genius loci" a hegemonistyczne ambicje człowieka

Abstract

Mimo że żyjemy w przestrzeni i poprzez nią, większość z nas doświadcza jedynie tych jej fragmentów, które odnoszą się bezpośrednio do naszego życia zawodowego lub codziennych zajęć. Genius loci jest sposobem łączenia tego doświadczenia przestrzeni przez skupienie się na jej prawdziwym znaczeniu dla naszej egzystencji. Patrząc na krajobraz, zdajemy sobie sprawę z tego, że radykalne rozróżnienie pomiędzy tym, co zostało „stworzone przez człowieka”, a tym, co jest „naturalne”, przeszło znaczną przemianę. Jak ujął to Mircea Eliade, krajobraz pokazuje, że człowiek przejął rolę czasu. Obecnie, po stuleciach ludzkiej interwencji w naturalny porządek, krajobraz stał się w coraz większym stopniu kompozycją będących wytworem ludzkiej pracy artefaktów wprowadzonych do naturalnej scenerii, natomiast tajemnica przyszłości świata wydaje się polegać na naszej zdolności godzenia się z sytuacją, która skłania nas do przekonania o hegemonistycznej władzy człowieka.