"Nie umiem powiedzieć słowem" : o (nie)wyrażalności w poezji Haliny Poświatowskiej (próba rozpoznania)

Abstract

Tak jak w poezji odnalazła bez reszty swe ujście jej wrażliwość, uczuciowość, spontaniczność reakcji, tak też filozofia wykształciła w niej rodzaj umiaru, powściągliwości emocjonalnej, dystansu do świata, do siebie samej. Przymusiła do autorefleksji – notorycznych wręcz napomknień metapoetyckich, seryjnych wglądów autotematycznych. Ten teoretyczny zgoła punkt widzenia, uwzględniający w szerokim zakresie namysł nad naturą poezji, ale i poetycką praxis, pozwalający na „myślowy ogląd”, zazwyczaj przez pryzmat wierszy autorki Dnia dzisiejszego, odnajdywał jakże często swój wyraz i poza mową wiązaną, jak choćby w cytowanym już liście do Śliwiaka.