Abstrakt: | "Każda zbrodnia to sprawca i jego ofiara. Przeciwko sprawcy prowadzone
jest postępowanie karne, podczas którego organy ścigania, a potem także
sąd, muszą przestrzegać gwarancji procesowych przysługujących oskarżonemu.
Powszechna deklaracja praw człowieka z 1948 r.1 (PDPCz) zawiera
podstawowe standardy (por. art. 9, 10 i 11 PDPCz), które zostały później
rozwinięte w wielu dokumentach międzynarodowych dotyczących ochrony
praw człowieka. Jednym z szeroko, choć nie powszechnie, akceptowanych
instrumentów jest Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych
z 1966 r.2 (Pakt lub MPPOiP). Dla omawianej problematyki zasadnicze
znaczenie ma art. 14 Paktu, odnoszący się bezpośrednio do gwarancji
procesowych, jakie przysługują oskarżonemu i skazanemu. Podobne regulacje
znajdują się w Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności z 1950 r.3 (Europejska konwencja lub EKPCz), której
art. 6 gwarantuje każdej osobie znajdującej się w obrębie jurysdykcji państwa-strony Europejskiej konwencji prawo do rzetelnego procesu sądowego.
Jednakże w żadnym z tych przykładowych i, bez wątpienia, najważniejszych
w swej materii dokumentów nie ma mowy o świadkach, a zwłaszcza
o ofiarach zbrodni, których status w postępowaniu sądowym, a w tym drugim
przypadku ochrona, powinny mieć źródło regulacji także w aktach prawa
międzynarodowego". |