Międzywojenne konstytucje Estonii

Abstract

"Konstytucjonalizm państw bałtyckich nie cieszy się w Polsce zainteresowaniem badawczym. Wydaje się, że większą rangę miał w okresie międzywojennym. Spośród trzech państw — Litwy, Łotwy i Estonii — najwięcej prac z tej dziedziny poświęcono Litwie, zapewne z uwagi na jej historyczne związki z Polską. Natomiast dwa pozostałe kraje — Łotwa i Estonia — nie znajdują współcześnie zainteresowania prawników konstytucjonalistów. Lukę w badaniach wypełniają opracowania o charakterze politologicznym. Celem niniejszego opracowania jest omówienie ustaw zasadniczych Estonii po uzyskaniu przez ten kraj niepodległości w 1918 r. do czasu włączenia go w skład republik radzieckich. W omawianym okresie Estonia miała cztery konstytucje. Nie dane im było zakorzenić się w świadomości obywateli i elit politycznych. Zmienność zasad ustrojowych odzwierciedlona w kolejnych ustawach zasadniczych silnie skorelowana była z trudnościami, jakie napotykał naród estoński w budowie swego pierwszego w dziejach niepodległego państwa. W szerszej zaś perspektywie ustrój polityczny Estonii w okresie międzywojnia mieścił się w ogólnoeuropejskim trendzie, który charakteryzował się odejściem w latach trzydziestych XX w. od zasad liberalnej demokracji na rzecz ustrojów autorytarnych czy wręcz dyktatur".