| Abstrakt: | Głębokie zmiany polityczne zapoczątkowane w 1989 roku, stworzyły warunki do rozwoju
w Polsce systemu wolnych i demokratycznych wyborów władzy ustawodawczej
i wykonawczej. Uchwalenie Konstytucji RP przez Zgromadzenie Narodowe 2 kwietnia 1997,
stanowi pewną cezurę zamykającą okres głębokiej transformacji polskiego systemu
politycznego. W ciągu tego okresu, polskie elity polityczne dojrzewały do nowych warunków
i standardów demokratycznych. Mimo to, trudno powiedzieć, iż elity władzy, szczególnie
ustawodawczej, w pełni do standardów demokratycznych się przystosowały. Kolejne spory
i kryzysy polityczne, jednoznacznie wskazują, iż proces dojrzewania młodej polskiej
demokracji trwa nadal. Wśród morza chaosu politycznego, z pewnością na uwagę zasługuje
urząd Prezydenta RP. Mimo mniejszej roli, którą zakłada Konstytucja Rzeczypospolitej
Polskiej, urząd Prezydenta zawsze był w mniejszym lub większym stopniu najstabilniejszym
elementem systemu politycznego. Co więcej, kandydaci na urząd głowy państwa musieli
i muszą legitymować się o wiele większą dojrzałością polityczną niż kandydaci w wyborach
władzy ustawodawczej. Każde kolejne wybory prezydenckie w Polsce charakteryzowały się
użyciem na coraz większą skalę środków perswazji, tak w reklamach politycznych jak
i w debatach. |