O dialogu z widzem w polskiej neotelewizji publicznej : paratekst jako składnik strumienia telewizyjnego

Abstract

"Wielość i różnorodność informacji, z jakimi ma do czynienia codziennie współczesny człowiek, powoduje, że problemem dzisiaj nie jest posiadanie danej porcji wiedzy i wiadomości, lecz umiejętna ich selekcja. Wartością samą w sobie staje się dobrze zorganizowany aparat selekcjonujący, coś więc nieuchwytnego, pewnie także słabo do tej pory kształconego. Już w latach osiemdziesiątych Umberto Eco pisał: „To wspaniałe — mieć tak dużo informacji do dyspozycji […]. Najpierw trzeba się nauczyć korzystania z informacji, a następnie używania jej z umiarem. Chodzi bez wątpienia o jeden z problemów wychowawczych nadchodzącego stulecia” (Eco 1994). Nowy wiek nadszedł zatem z całą paletą przekaźników podających informacje wybrane z doniesień agencyjnych (prasa, radio, telewizja), z siecią komputerową umożliwiającą czerpanie bezpośrednio z agencji informacyjnej danych na ten sam temat i samodzielne ich selekcjonowanie. Wybór w ogóle (nie rozstrzygajmy na razie, czy wybór dobry) staje się dzisiaj jaskrawym problemem: od banalnego pytania o sklep, hipermarket, firmę, bank, samochód, szkołę po wybór stacji radiowej, telewizyjnej, tytuł czasopisma budowlanego itd." [...] (fragm.)