Abstrakt: | […] W swoich powieściach Eberhard Hilscher ukazuje różne
sposoby obchodzenia się z seksualnością. Można by pokusić
się o stwierdzenie, że w jego utworach panuje pluralizm
seksualnych praktyk. Hilscher opisuje zarówno erotyczne
zbliżenia pomiędzy mężczyznami i kobietami, jak i miłość
homoseksualną, autoerotykę, a także związki oparte na sadyzmie.
Miłość zmysłowa przedstawiana jest jako potrzeba
cielesna, jako wyraz artystycznej i indywidualnej wolności,
przeżycie estetyczne lub twórcza siła, bliska artystycznej kreatywności.
Hilscher podważa tradycyjne wzorce, prowadząc
z erotyką i jej językiem swoistą grę. Jako autor nie kreuje jednak
teorii erotyki, lecz przede wszystkim uzmysławia możliwości,
jakie daje traktowanie jej jako gry. Przy tym opisane
przez niego passusy erotyczne nie mają jedynie funkcji
autoreferencyjnej: ich intertekstualność, nawiązania i aluzje
do muzyki, malarstwa i świata nauki służą edukowaniu
czytelnika, który odczytując je, musi podjąć pewien intelektualny
wysiłek. Hilscher łączy tym samym rozrywkę z dydaktyzmem,
„bezwstydnie” włączając erotykę do swojego programu
estetycznego.[…] |