„Bezwstydna jest tylko ta sztuka, która nie jest sztuką“. Temat erotyki w powieściach Eberharda Hilschera

Abstract

[…] W swoich powieściach Eberhard Hilscher ukazuje różne sposoby obchodzenia się z seksualnością. Można by pokusić się o stwierdzenie, że w jego utworach panuje pluralizm seksualnych praktyk. Hilscher opisuje zarówno erotyczne zbliżenia pomiędzy mężczyznami i kobietami, jak i miłość homoseksualną, autoerotykę, a także związki oparte na sadyzmie. Miłość zmysłowa przedstawiana jest jako potrzeba cielesna, jako wyraz artystycznej i indywidualnej wolności, przeżycie estetyczne lub twórcza siła, bliska artystycznej kreatywności. Hilscher podważa tradycyjne wzorce, prowadząc z erotyką i jej językiem swoistą grę. Jako autor nie kreuje jednak teorii erotyki, lecz przede wszystkim uzmysławia możliwości, jakie daje traktowanie jej jako gry. Przy tym opisane przez niego passusy erotyczne nie mają jedynie funkcji autoreferencyjnej: ich intertekstualność, nawiązania i aluzje do muzyki, malarstwa i świata nauki służą edukowaniu czytelnika, który odczytując je, musi podjąć pewien intelektualny wysiłek. Hilscher łączy tym samym rozrywkę z dydaktyzmem, „bezwstydnie” włączając erotykę do swojego programu estetycznego.[…]