Giełkot - zagadnienie wciąż słabo znane : głos po lekturze książki Yvonne Van Zaalen i Isabelli Reichel "Cluttering. Current Views on Its Nature, Diagnosis, and Treatment" (Bloomington, 2015, 294 s.) [recenzja]

Abstract

"W ubiegłym roku do księgarń w krajach anglojęzycznych trafiła publikacja Yvonne Van Zaalen i Isabelli Reichel Cluttering. Current Views on Its Nature, Diagnosis, and Treatment. Czytelnicy zajmujący się problematyką zaburzeń płynności mowy zdają sobie sprawę z tego, że zjawisko giełkotu – określanego też w polskiej nomenklaturze logopedycznej mianem mowy bezładnej, a dawniej trzepotaniem mowy – znane jest raczej wąskiemu gronu (Tarkowski, Smul, 1988; Pruszewicz, red., 1992; Tarkowski, 2002; Kostecka, 2006; Węsierska i in., 2015). Nawet wśród logopedów i specjalistów z zakresu komunikacji językowej giełkot nie zawsze bywa właściwe kojarzony i rozumiany1. Omawianie tego zagadkowego zaburzenia mowy jest często pomijane w publikacjach logopedycznych czy też w kształceniu przyszłych logopedów (Myers, St. Louis, 1992; Tetnowski, Douglass, 2011). Angielski termin cluttering, który w dosłownym tłumaczeniu oznacza zaśmiecanie, jest używany do opisania wypowiedzi określanych jako messy – niechlujnych." (fragm.)