Proszę państwa do gazu

Abstract

„Był to żywy chłopak z czarnymi, inteligentnymi oczami. Pociły mu się dłonie, w jego zachowaniu się można było zauważyć tę przesadną nieśmiałość, która kryje zwykle ogromne ambicje. Kiedy mówił, w słowach jego wyczuwało się mieszaninę arogancji i pokory.” Tak się zaczyna portret Bety, czyli Tadeusza Borowskiego w Zniewolonym umyśle Miłosza.