Abstrakt: | Współczesne badania socjologiczne wskazują na wielorakie przeobrażenia
rodziny — zarówno jej roli podstawowej grupy odniesienia, jak
i pełnionych przez nią funkcji. Rodzina w swej kondycji socjalnej, kulturalnej
i moralnej odzwierciedla zmienność kultury makrospołeczeństwa.
Wiele danych zarówno demograficznych, jak również pochodzących z badań
socjologicznych wskazuje na rozległość zjawiska kryzysu rodziny.
Nie znaczy to jednak, że rodzina ostatecznie utraciła swoje uprzywilejowane
miejsce w społeczności i nie jest w stanie przeciwdziałać destrukcji
ładu społeczno-kulturowego oraz czynnie uczestniczyć w kształtowaniu
życia publicznego. Małżeństwo i rodzina to w Polsce wciąż silne instytucje,
mimo że doświadczają różnorakich kryzysów. Jakby na przekór
wymowie demograficznych statystyk wiele badań socjologicznych nadal
rejestruje centralne miejsce rodziny w systemie wartości społeczeństwa
i podkreśla najważniejszą rolę rodziny w życiu człowieka oraz społeczności.
Szczęście rodzinno-małżeńskie jest wybierane jako najważniejszy
cel życia, a dobro rodziny badani uznają jako trwałe dobro, które należy
chronić i utrwalać. Postawy takie dotyczą nie tylko rodziny małej, ale
także rodziny rozszerzonej. Rodzina traktowana jest jako układ odniesienia
w sytuacjach trudnych. Wszystko, co najważniejsze, jest lokowane
w najbliższym otoczeniu, zwłaszcza w tym obszarze, który nasycony jest
poczuciem więzi i bliskich emocjonalnych styczności o charakterze podmiotowym.
Stwarza to potencjalnie korzystne warunki do poprawy komunikacji
interpersonalnej i więzi emocjonalnych w rodzinie. |