Ciało psalmu : Narzędzie w stanie łaski : (O poezji Tadeusza Nowaka)

Abstract

"Psalmy Nowaka niejednokrotnie poszerzają gest języka przekraczającego samego siebie i także przekraczają gest Abrahamowy. Język przekracza sam siebie wbijając stylus w psalm. Ugodzony psalm, ciało psalmu przebite włócznią doprowadza zbrodnię do końca, wbija nóż w ciało i składa ofiarę wobec boskiego milczenia (por. Psalm milczący). Ale ten dokończony mord jest jednocześnie pochwałą fikcji, ocaleniem możliwości reprezentacji. Psalmy odmawiają Boga, by ocalić samą jej możliwość. Milczenie Abrahama i jego pokusa mowy, a z drugiej strony mowa, w której dokona się mord, aby milczenie pozostało czyste42. Bluźnić słowem przeciw milczeniu Abrahama, przeciw Bogu. To fałdy psalmu, które rozpatrują różne – jakby powiedział Michel de Montaigne – zawiasy moralne, różną skalę odpowiedzialności, wchodzą w rozmaite ciemnie. Więc czy Boże milczenie może być pełne zbrodni?" (fragm.)